મારું ભારત મને વ્હાલું ઘણું અદકું છે મારું...

મારું ભારત મને વ્હાલું ઘણું અદકું છે મારું...

સુમસામ સિડનીની શેરીઓમાં નિ:શબ્દ સૂનકાર વ્યાપી રહ્યો.

સંતાકૂકડી રમતાં વાદળો ને ઠંડક આપવા સૂર્ય છુપાઈ રહ્યો.

મારું ભારત મને વ્હાલું ઘણું અદકું છે મારું..

ક્યારેક સંભળાતા સુસવાટા પવનનાં તો ઠંડા બર્ફીલા સહી રહ્યો.

હાય હેલો કાને પડતાં ચમકીને પરદેશની ધરતી પર છું હું જાણી રહ્યો.

મારું ભારત મને વાહલું ઘણું અદકું છે મારું..

બહારથી દેખાતાં રૂપાળાં ઘર, ઘરવાળા આખો દિવસ અંદર ગોંધાઈ રહે જે જોઈ રહ્યો.

મોંઘીદાટ ગાડીઓને ગેરેજમાંથી કાઢતાં મુકતાં અચરજથી સમજી રહ્યો.

મારું ભારત મને વ્હાલું ઘણું અદકું છે મારું..

રૂપકડાં સ્વચ્છ રોડ રસ્તા આંખે ઉડી વળગે છતાં નિસ્તેજ અનુભવી રહ્યો.

ભારતની ધરતી આટલી સ્વચ્છ નથી છતાં જીવંત ઘણી એવું સમજી રહ્યો.

મારું ભારત મને વ્હાલું ઘણું અદકું છે મારું..

કેવું જીવન જીવતાં હશે આ ગોરીયા કાળીયા મારાં દેશ જેવું અહીં હોતું હશે?

મનમરજીની નંબર પ્લેટ વાળાં બળજબરીથી જીવતાં લાગે "દિલ" શંકા કરી રહ્યો.

મારું ભારત મને વ્હાલું ઘણું અદકું છે મારું..

દક્ષેશ ઇનામદાર. "દિલ"..

*"હજી તો હું નાનો છું.."*

*"હજી તો હું નાનો છું.."* 

હજી તો હું નાનો છું.. પણ..નાનો છું હજી તો હું..

ગોઠણ ભેર ચાલતો નાનપણમાં હું..,, હવે ગોઠણ સાચવી સંભાળી ચાલુ છું .. 

પણ..હજી તો હું નાનો છું....

ચહેરો ચમકતો.. બાળ હતો,, હવે ચમકાવી ચહેરો ઠાઠથી ફરું છું. ચાક ચહેરાનાં છુપાવતો રહું ચાલાકી કરું છું હું.. 

પણ..હજી તો હું નાનો છું.....

બહું ભણ્યો પ્રગતિ કેરે,, મારી મીઠી જુવાનીમાં.. હવે દીકરાની નિશાળમાં અસ્તાંચળે નવું નવું ભણું છું..

પણ.. હજી તો હું નાનો છું...

બાળ છું મારી "માઁ" નો,, હજી એનો ખોળો ખૂદું છું.. યાદ આવતાં જન્મ આપનારીની આંખથી આંસુ ઝારું છું... પણ..હજી તો હું નાનો છું....

તરવરાટ અશ્વ જેવો,, ખુમારીનો હું એક્કો છું.. જોજો હજી પથ્થરને પીગળાવું એવો પ્રેમયોધ્ધો છું.. 

પણ..હજી તો હું નાનો છું...

પડકાર જીવનનાં પાર કર્યા,, હજી સંઘર્ષ માટે તૈયાર છું.. મને કાચો ના સમજતા હું હજી બાણ ચઢાવું છું. 

પણ..હજી તો હું નાનો છું..

.

ઈશ્વરની રચેલી આ અદભૂત શ્રુષ્ટિનો,, એક સુંદર જીવ છું. કોમળ "દિલ" ધરાવતો એક સ્ફૂર્તિલો નવજવાન છું. 

પણ..હજી તો હું નાનો છું...

બ્રહ્મને પામવા કોઈ ભ્રમમાં નથી હું..,, જાગ્રત કવિ લેખક સાહિત્યનો પ્રામાણિક સેવક છું..

પણ..હજી તો હું નાનો છું..નાનો છું હજી તો હું..

દક્ષેશ ઇનામદાર. "દિલ"..

ડુંગરાની ટોચથી

સહ્યાંદ્રિનાં ઊંચા ડુંગરા પર્વત પર વહેતી હવા કહી જાય મને કાનમાં..

લીલાં લીલાં વૃક્ષોની હારમાળા વાયરા વહેતાં ઠંડા મીઠાં કેવાં જંગલનાં..

પાંદડે પાંદડે વૃક્ષોનાં ધબકાર ધબકે મારી માઁ નાં વધામણાં આગમનનાં..

ડુંગરાની ટોચથી પડતાં ધોધ બની ઝરણાં જળનાં સર્વત્ર રળીયામણાં..

હૈયું ઠાલવી ઠાલવી કરું હું પોકાર માઁ માઁ સૂના આ ડુંગરાનાં પ્રદેશમાં..

ડુંગરાની કેડીએ કેડીએ પગલાં પડે જવાબ દઇ દે પગ હવે કઠિન પથમાં..

આંખો તરસે તને જોવા માઁ તારી હોવાની આહટ સંભળાય મને કાનમાં..

હાથ ફેલાવી આવકારે બાળ તારો સમાવી લે તું મને તારી બાહોમાં માઁ..

તત્વ તત્વનું સત્વ સમજાયું આજ તારાં દર્શને જરાતકારું મનસા માઁ.

ખૂધ્યાં ડુંગરા તારી ચાહતમાં માઁ ગઠરિયા ખુલી "દિલ"ની તારાં પ્રેમમાં..

દક્ષેશ ઇનામદાર."દિલ"..

સ્પંદન ભીંજાયા વરસ્યું ગગન..

*સ્પંદન ભીંજાયા વરસ્યું ગગન..* 

ગયો હતો ભૂલી એ સ્પંદનો ભીના ભીના સુકાઈ ગયેલાં મારી આંખનાં ખૂંણાં.

પડ્યું પગલું ભીની ધરતી પર એકાએક જાગી ઉઠ્યાં મરડી આળસ સ્પંદન મીઠાં.

મહેંક માટીની પ્રસરી ગઈ આખાં તનમાં દોડી પડ્યાં થીજી ગયેલાં લોહીનાં ઘડાં.

વરસી રહ્યો મેહુલો આભથી ઝરમર ઝરમર ભીંજાવી રહ્યો ધરાને પ્રેમથી પાગલ.

ગગનથી વરસી રહ્યું અમી એવું કાળજે ઘૂંટાઈ રહ્યું વિરહની પીડા છલકાતું દર્દ.

પાંદડે પાંદડે જળબિંદુ ચમકતાં મોહરી ઉઠ્યાં કેવાં વૃક્ષો ફૂલોથી મહેંકતા.

હે શ્રુષ્ટિનિયંતા કર ડોકિયું અવકાશથી આ "દિલ" તડપે કરુણામય કર કૃપા.

દક્ષેશ ઇનામદાર. "દિલ"..

સબસે ઊંચી પ્રેમ સગાઈ

સબસે ઊંચી પ્રેમ સગાઈ..

પ્રેમ સાવ નાનકડો માત્ર અઢી અક્ષરનો શબ્દ..

પ્રેમનાં આ અઢી અક્ષરમાં પ્રેમ કરનાર બે પાત્ર.. એમાં અડધા અક્ષરની માત્રામાં આખા બ્રહ્માંડની ઈશ્વરીય શક્તિનાં આશીર્વાદ સમાયાં..

ના વાસના ના શારીરિક પ્રેમ ના અપેક્ષા ના ફરિયાદ..

એક નૈસર્ગીક પરાશક્તિ જે પ્રેમ થકી એક પવિત્ર યુગ્મ ઓરામાં પરિવર્તિત થાય.

આરાધ્યા પરાશક્તિ માઁ રાધાનું ચરિત્ર પ્રતિત થાય. કૃષ્ણનાં વિયોગમાં યોગશક્તિએ યુગ વિતાવ્યા પણ વિરહની પીડામાં વધું પ્રેમશક્તિ પ્રજવલિત કરી.. એ સહનશક્તિએ નવી ઊંચાઈઓ પ્રાપ્ત કરી..

ભોગમાં જ તૃપ્તિ છે??? 

માઁ સીતા રામ વિના અશોકવાટિકામાં રહી યોગશક્તિ મેળવી.. વિરહનાં તાપમાં યોગમાયા બન્યા એક દ્રષ્ટાંત પૂરું પાડ્યું.

પ્રેમની શું વ્યાખ્યા કરવી..? જેટલું પુનિત પવિત્ર ઝરણું "દિલ"માંથી વહે એટલું મજબૂત થાય. એનાં કોઈ પુરાવા સાબિતી ના હોય એ સ્વયંભુ પ્રતિત થાય જ.

સંક્ષિપ્તમાં ઘણું કહી જાય.. વરસી જાય.. અભિભુત થાય.. એનું નામ પ્રેમ..

દક્ષેશ ઇનામદાર."દિલ"..

આવી પવિત્ર પાત્રતા ક્યાં શોધવી???

🌹🙏ૐ શ્રી ગુરુમાઁબાબા મનસા જરાત્કારું વનદૈવ્યે નમઃ 🙏🌹

પ્રણયમાં વિરહની પીડા.. પ્રિયજનની ચિંતા.. મિલનની પ્યાસ..

પ્રેમ થકી મિલનનાં આનંદની અનુભૂતિ સ્વર્ગીય ને આલ્હાદક હોય છે. પરંતુ....

વિરહમાં પીડાની અનુભૂતિ પ્રેમને સર્વોચ્ચ સ્થાન આપે છે. ઈશ્વર પૃથ્વી પર મનુષ્ય રૂપે અવતરણ કરે.. જન્મ લે તો.. એમની લીલામાં પ્રેમ, વિરહ અને મિલનની કેવી અદ્ભૂત અનુભૂતિ કરાવે છે..

ભગવાન શ્રીરામ સોનેરી મૃગની પાછળ જાય છે સીતાજી લક્ષ્મણને શ્રીરામજીની ભાળ લેવાં મોકલે છે..

ત્યાં રામજી અને સીતાજી માટે વિરહની ઘડીનું નિર્માણ થાય છે.. રાવણ સીતાજીનું અપહરણ કરી લંકા પ્રયાણ કરે છે...

જયારે રામચંદ્રજી તથા લક્ષ્મણજીને ખ્યાલ આવે છે કે સીતાજી કુટિરમાં નથી પછી એમની શોધ આરંભે છે..

પ્રભુ શ્રીરામ ઈશ્વરનાં અવતાર છે પણ મનુષ્યદેહ ધારણ કરેલ છે.. જીવનની વાસ્તવિકતાઓથી તેઓ પરે નથી.. એમનો સીતાજી માટેનો અપાર પ્રેમ.. વિરહની પીડા છતી થાય છે...

શ્રીરામજી સીતાજીની શોધમાં વન વન ફરે છે.. હે સીતે... હે સીતે બોલતા બોલતા શ્રુષ્ટિમાં સર્વને પૂછતાં પૂછતાં રખડી રહ્યાં છે.. વિરહની પીડાની આગમાં સળગી રહ્યાં છે.. આંખોમાંથી અશ્રુધારા વહી રહી છે. જે વિરહની સ્થિતિનું નિર્માણ થયું છે એ અસહ્ય બની છે તેઓ જંગલમાં પશુ પંખી બધાને પૂછી રહ્યાં છે તમે મારી સીતાને જોઈ? એ રાજકુંવરી ની ભાળ છે? વૃક્ષે વૃક્ષે ટહેલ નાંખી શોધી રહ્યાં છે વૃક્ષોનાં થડને વળગી આંસુ સારી પૂછે છે તમે મારી વૈદેહીને જોઈ? હે સીતે તમે ક્યાં છો? ધરતી ગળી ગઈ કે ગગનમાં અદ્રશ્ય થયાં હે સીતે.. હે સીતે કહેતાં વિલાપ કરી રહ્યાં છે..એમનાં કાળજાથી સીતાજીના વિરહમાં ચીખ નીકળી રહી હતી...

ઈશ્વર પણ પ્રેમવવિરહની પીડામાંથી બાકાત નથી વિરહનો વિષાદ એમને પણ ખાઈ રહ્યો છે...

પ્રેમ વિરહની શું વાત કરવી? જેમ પ્રેમની અનુભૂતિ  અવૅરણીય છે એમ વિરહની આગ અત્યંત દઝાડનારી છે... શું વર્ણન કરવું?....

 

ભગવાન શિવજી માઁ સતી નાં વિયોગમાં એમનું મૃત શરીર હાથોમાં ઉંચકી બાહોમાં સમાવી આખાં બ્રહ્માંડમાં ફર્યા.. સતીના વિરહમાં આંખોમાંથી પીડાના અશ્રુ વહ્યાં..વિયોગ સહન ના કરી શક્યા ત્યારે આખું બ્રહ્માંડ માથે લીધું હતું. બધાં દેવો સાથે શ્રુષ્ટિ ડરી ગઈ હતી. વિરહની આગ ભભુકે ત્યારે કારણો ભસ્મ થવાં સર્જાય છે અને અત્યંત પીડાકરક વિરહ પછી... અણમોલ મિલનની ઘડી પણ અચૂક આવે છે..

પ્રણય ઈશ્વરનું સ્વરૂપ છે નાં એ મેલું થાય ના ભ્રષ્ટ એ પવિત્ર પ્રેમ ઝરણું સ્વર્ગથી ઉતરી આવ્યું છે. એમાં જે નાહ્ય ઓતપ્રોત થાય એ ઈશ્વરીય સ્વર્ગીય અનુભૂતિ કરે એમાં શંશય નથી.

વિરહ પ્રેમમાં પાત્રતા અને પવિત્રતા વધારે છે કારણકે એ પ્રણ્યાગ્નિમાં બળી સળગી પીડા સહી પાવન થાય છે.. ના માયા ના વાસના કે કોઈ ઈર્ષા સ્પર્શી શકે છે.. આવી પવિત્ર પાત્રતા ક્યાં શોધવી???.

દક્ષેશ ઇનામદાર. "દિલ"..

પરિભાષા શું કરવી?

પરિભાષા શું કરવી? 

શબ્દો.. વર્ણન.. પૃથ્થકરણ બધું જાણે પરવશ લાગે..

પ્રેમમાં શ્રદ્ધા વિશ્વાશ મુખ્ય બળ છે. 🌹

મીરાં!.. એક અદ્ભૂત વ્યક્તિત્વ.. ભક્તિમાં કૃષ્ણ.. વિરહમાં કૃષ્ણ.. પ્રેમમાં સમર્પણ કૃષ્ણ.. ના પર્યાય ના વિચાર ના વિવાદ..ના ફરિયાદ.. માત્ર અણીશુદ્ધ પ્રેમ વિશ્વાશ..

શ્રદ્ધાની ચરમસીમાં હતી કે રાણાએ ઝેર ભરેલો કટોરો મોકલ્યો તો કાનાનું નામ સ્મરણ કરી મોંઢે માંડી દીધો..ના ડર ના પસ્તાવો.. પ્રેમશ્રદ્ધાનું બળ.. ક્યાં જોવો આવો પ્રેમ. કૃષ્ણ અંતર્યામી છે છતાં કણ કણમાં વસેલાં છે. મીરાં એની મૂરતમાં સમાઈ ગયાં.. પ્રેમભૂખની બધી સીમા પરીસીમાં તોડી નાંખી..પ્રેમ અમર કરી દીધો..

નરસિંહ મહેતા ભક્તિમાં તરબોળ શ્રદ્ધા વિશ્વાશથી કૃષ્ણની લગન.. કંઈ બીજું નહીં માત્ર કૃષ્ણનું રટણ, ભજન અને સ્મરણ..

કુંવરબાઈના મામેરા થયાં અને એક એક કામ ફળિભૂત થયાં.. મનમાં આંખમાં દિલ હૃદયમાં માત્ર એક મુરલીમનોહર કૃષ્ણ..

બન્ને મીરાં.. નરસિંહ.. માઁ રાધાની પ્રેમલક્ષણા ભક્તિ.. પ્રેમ.. પ્રેમ.. પ્રેમ..

પાત્ર અને પાત્રતાની પવિત્રતા ઘણી ઊંચી... રાધાએ કૃષ્ણનાં વિરહમાં એવાં તપ કર્યા.. ના અશ્રુ ટપક્યાં ના ધીરજ ખોઈ.. બસ પ્રેમમગ્ન દિલ હૃદય કાનાને પોકારતું રહ્યું..

કૃષ્ણ વૃદાવન છોડી મથુરા ગયાં... પાવનભૂમિ છોડી શહેર પાવન કર્યા.. પણ..

રાધાનાં વિયોગમાં મુરલી હોઠ પર ના લાવ્યા.. ના મોરલીના સૂર વહ્યાં ના રાધાને ભૂલી શક્યાં..

પ્રેમ અને શ્રદ્ધા એકમેકનાં પૂરક છે.. જ્યોત માટે વાટ અને ધીની જુગલબંધી છે. આ પ્રેમની જુગલબંધીથી ઝળહળતો પ્રકાશ પ્રજવલિત થાય છે.. નકારાત્મક ઉર્જા દૂર થઈ અજવાળા પથરાય છે..

આ પ્રેમ.. શ્રદ્ધા.. વિશ્વાશ.. અમર છે. અમરત્વ શ્રદ્ધાંથી અમર છે. 🌹🙏.

દક્ષેશ ઇનામદાર. "દિલ"..

રંગ એહસાસનાં.. કલમે ચઢી કાગળે ઉતર્યા..

રંગ.. એહસાસનાં.. કલમે ચઢી કાગળે ઉતર્યા..

મેહુલા તારું આગમન સમય પહેલાનું ફરમાન કેમ મનાવું મનને ભલે જળ વરસતું હોય.

અમૃત ઝેર બને એવું વરસવું પણ અડવું લાગે અર્થથી અર્થ થતાં જે સ્વીકારવું અઘરું હોય.

દૂર.. ક્ષિતિજ પર કોઈ દિલની પોકાર થતી સાંભળવા મન અધિર થઈ રહ્યું હોય.

ઝાંઝવાના નીર જેવું ભ્રમ ફેલાવતું ભલેને કોઈ અજાણ્યું આહટ કરતું હોય.

ક્યાંક કાળજાનાં ખૂણે સૂતી સંવેદના ટીસ ભરી આળસ મરડી જાગૃત થતી હોય.

એક પળ.. પળમાં પણ સમાઈ લાખો વાતો સંવેદનાઓનો અર્ક "દિલ"ને હચમચાવતો હોય.

દક્ષેશ ઇનામદાર."દિલ"..

કેવી મીઠી સવાર ભીની ભીની...

કેવી મીઠી સવાર ભીની ભીની મોહક સુંદર આકર્ષતી જાણે મોહિની.

આપોઆપ જોડાય હાથ સન્માનથી વધાવું જાણે મારી વહાલી સંગીની.

ફેલાવી હાથ માંગુ ભીખ પ્રણયની શરારત કરતી આવે મસ્તી ભર્યું સ્મિત કરતી.

નખશીખ પવિત્ર ઈશ્વરની માનીતી આવી ફેલાવતી સુવાસ આકર્ષક ફૂલોની.

મખમલી કિરણ સૂર્યનાં લાવી સાથ તેજથી દિવસ ઝળહળ સજાવતી.

મીઠાં પવન સાથે હરતી ફરતી ઝૂમતી મારી મીઠી સવાર મારું "દિલ" બહેલાવતી.

દક્ષેશ ઇનામદાર."દિલ"..

ચાલી પડ્યો એકલો અટુલો...

ચાલી પડ્યો એકલો અટુલો હું જીવનની રાહમાં.

મળી રહેશે મને કોઈ સાથી સાચો એની જૂઠી ચાહમાં.

પોકાર મારી સાંભળશે કોઈ આ જગતમાં એવાં ભ્રમમાં.

પ્રસ્વેદ બિંદુ ટપકે કે આંસુ ચાલતાં ના સમજાય મારાં મનમાં.

ખુલ્લા આભમાં તાંકી રહું ના દેખાય જણાય મારી કોરી આંખમાં.

ઈશ્વર તું ક્યાં છે ચોક્કસ સાથ આપીશ અડગ શ્રદ્ધા મારાં દિલમાં.

કરગરતું કાળજું મારું રડી રડી થાક્યું વિનવું માઁ આવને તું દ્રષ્ટિમાં.

એકલો થઈ ગયો ના કોઈ સાથ ના પોકાર દુનિયાની ગીચ ભીડમાં.

સારું થયું એકલો છું છતાંય તારો અગમ્ય સાથ માઁ સ્વાર્થ ભરી દુનિયામાં.

સહુ રહે રચ્યાપચ્યા સદાય કોઈને કોઈ ગણત્રીમાં અરે પ્રેમ કરે કોઈ ગણિતમાં.

ના હસીને આવકાર ના કાળજીના કામ બસ જીવે સદાય અપેક્ષામાં.

જોઉં હું ઉપર આભ નીચે ધરતી મનની પાંખ ઉડી જઉં ઊંચા અવકાશમાં.

ના સમજાવું નથી સમજવું  હવેતો હદ એ થઈ ગણત્રીનાં હિસાબ ત્યાગમાં.

મનસા મારી સમાઈ જાઉં મારી મનસામાઁ માં જે સદાય ધબકે મારાં દિલમાં.

દક્ષેશ ઇનામદાર. "દિલ"..